CORONA-BLOG 94: WIELERFOTO’S ALS BEHANG.
Op mijn eerste Pakjesavond zonder pepernoten maak ik voor de verandering weer eens een sprong naar het verleden. Vorige week zaterdag stond er een artikel in het ED over het wielerboek de “Pedaalridders van de Peel” dat mijn broer Bart en ik eind volgend jaar willen uitbrengen. In dat artikel vermeldt de schrijver Rinus van Houts ook dat het behang in mijn kamer in het ouderlijk huis in de Lijestraat vroeger bedekt was met foto’s van wielrenners. In het begin van de jaren zeventig schreef ik tientallen wielerploegen in binnen-en buitenland aan voor de publiciteitsfoto’s van de coureurs. Niet alleen van de grote bekende teams als Molteni en Salvarani maar bijvoorbeeld ook die van amateurploegen als Anuy en Van Dijk Verwarming en het Britse Carlton en Holdsworth. Die brieven schreef ik in de verschillende landstalen. De foto’s werden op het behang geplakt en zouden er vele jaren blijven hangen, totdat ze verwisseld werden met foto’s van Marilyn Monroe.
Vóór mijn eerste verhuizing naar Someren heb ik het grootste gedeelte van die fotoverzameling meegegeven aan wielerjournalist Wim Amels, die korte tijd daarna plotseling overleed. Bij het verzamelen van informatie voor de “Pedaalridders van de Peel” vond ik een plakboek, waarin ik de overige foto’s van Nederlandse wielrenners uit die tijd, had ingeplakt. Nu ik de Facebookpagina “Wielrenners uit verleden” heb ontdekt wil ik daar vanaf deze week regelmatig foto’s uit dit plakboek plaatsen.
Voor de niet meer zo piepjonge wielerfans onder ons heb ik er hier een aantal toegevoegd van ex-profs die ik (vooral de laatste jaren) aan de micro heb gehad. In mijn tienerjaren stond ik netjes achter de dranghekken en heb toen met bewondering naar de verrichtingen van deze renners gekeken. Verlegen als ik was durfde ik echt zelf geen publiciteitsfoto’s te vragen. Als ik ze (later toen ik groot was) vertelde dat hun portretfoto’s van vroeger mijn kamerbehang vormden keken ze me vaak verbaasd aan.
